fbpx
Mümtaz Yaşar

Mümtaz Yaşar

1967 yılında, çok ama çok meraklı bir bebek olarak doğmuşum. (Her bebek gibi) Hayatımın ilk yıllarında, çok ama çok soru soran bir çocukmuşum. (Her çocuk gibi) Beş, altı yaşlarından bugüne kadar ise, merak dolu sorularımı ve öğrenme hevesimi adım adım kaybederek gelmişim. (Her insan gibi)

Peki öğrenme konusuyla neden ilgilenmeye başladım?

Üniversiteyi bitirdikten bir süre sonra, aldığım eğitimlerin ve sahip olduğum diplomaların beni hayata hazırlamadığını farkettim. Kendimi geliştirmek için, işi gücü bir kenara bırakıp, neler yapabileceğimi düşündüm. 1996-2000 dönemini bazı kurslara, seminerlere katılarak ve öğrenme, öğrenmeyi öğrenme, sürekli öğrenme konularını araştırarak geçirdim. 20 yıldan bu yana da, aşağıdaki sorulara kendimce cevaplar bulmak ve insanlarla paylaşmak en büyük amacım haline geldi.

Çocukluğumuzda büyük bir merak ve çoşkuyla başlayan öğrenme sürecimiz, ilerleyen yaşlarda, neden sürekli azalarak devam ediyor?

Çocukluğumuzun bitmek tükenmek bilmeyen öğrenme isteğini, bir nebze nasıl canlandırabiliriz?

Yaşadığımız her günü, öğrenme odaklı geçirip, sürekli öğrenmeyi ve değişmeyi hayatımızın bir parçası haline nasıl getirebiliriz?

Öğrenme tutkusunu canlandırmak isteyen birisinin çocuklarla çalışması kaçınılmaz. Ben de öyle yaptım. Yedi yıldır ‘Gezgin’ isimli bir karakter olarak, çocuklarla şu etkinlikleri yapıyorum:
-Gezgin ve suyu koruyan çocuklar (Okul öncesi)
-Gezgin ve sokak kedisi (Okul öncesi)
-Gezgin ve manolya ağacı (Okul öncesi)
-Bu gün ne öğrendin? (Saygılı olma, ilk okul)
-No’ldu bu havalara hayvan kardeş? (İklim değişikliği, ilk okul)
-Küçük adımlar ve büyük hayaller (Orta okul)

Yetişkinlere yönelik ise şu sunumları yapıyorum.
-Öğrenme yolculuğum (Bir insanın öğrenme yolculuğunu, kendi hayatımdan kesitlerle ve farklı yaş karakterlerini canlandırarak sahneliyorum.)
-Öğrenmeye tamam mı, devam mı? (Kurum çalışanlarına yönelik, sürekli öğrenme ve sürekli iyileştirme üzerine bir sunum.)
-Bizim evde çoluk çocuk öğrenciyiz (Sürekli öğrenmeyi ve hayat boyu öğrenci kalmayı, ailesinin bir parçası yapmak isteyen yetişkinlere yönelik.)